تجارب حرفه ای شدن پرستاران در آغاز ورود به مرحله بالینی پرستاری در ایران

زمینه و هدف: :یکی از رسالت های آموزش پرستاری آماده نمودن پرستاران برای ورود موفقیت آمیز به حرفه و انجام نقش های محوله به نحوی است که نه در فرد ایجاد فرسودگی و ناامیدی نماید و نه برای جامعه پرستاری و مددجویان مخاطره آمیز گردد. قطعاً ورود از یک محیط دانشجویی به یک محیط کاری فرد را با دنیای دیگری مواجه می نماید و به وی هویتی خاص می بخشد. پدیده ی حرفه ای شدن در طول زمان و در تعاملات با افراد تشکیل، تقویت و تثبیت می گردد، و این پدیده بخشی از فرآیند «اجتماعی شدن» یک حرفه قلمداد می شود. این مطالعه تجربیات پرستاران را در اولین سال اشتغال پیرامون پدیده حرفه ای شدن مورد بررسی قرار داده است.روش بررسی: برای انجام این مطالعه یکی از روش های تحقیق کیفی تحت عنوان پدیدارشناسی تفسیری بنر مورد استفاده قرار گرفته است. روش اصلی جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه سازمان یافته با 17 شرکت کننده در پژوهش بود که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و داده های حاصل از آن به روش تجزیه و تحلیل درونمایه ای بنر فراهم گردیده است.یافته ها: در این مطالعه در مجموع 5 درونمایه ی اصلی و 4 درونمایه ی فرعی استحصال گردید. به طور کلی از نظر پرستاران شرکت کننده مفهوم حرفه‏ای شدن مترادف است با دانش کافی در زمینه ی مورد نظر همراه با داشتن تجربه و استقلال در عمل و ارایه یک مراقبت اصولی و همه جانبه برای بیمار. از این منظر آنان احساس نموده‏اند که هنوز به طور کامل حرفه‏ای نشده‏اند و در این مسیر مشکلات و مسایل متعدد و پیچیده‏ای را فراروی خود می‏بینند. لذا در یک عبارت کلی مفهوم حرفه‏ای شدن برای آنان عبارت بود از دانایی، تجربه و استقلال در عمل و ارایه یک مراقبت اصولی و فراگیر.نتیجه گیری: در راه حصول به شرایط حرفه ای شدن نیاز مبرمی به فراهم کردن شرایط دانایی محوری، امکان تجربه، و فرصت استقلال در عمل و در مجموع فراهم نمودن شرایط ارایه مراقبت های پرستاری اصولی و همه جانبه احساس می شود.